Название: General brygady dr Jan Kollataj-Srzednicki (1883-1944)
Автор: Bielski M.
Издательство: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikolaja Kopernika
Год: 2012
Формат: pdf
Страниц: 486
Для сайта: litgu.ru
Размер: 10.4 Мб
Язык: польский
Rozprawa dotyczy jednego z najbardziej zasluzonych, dla wojskowej sluzby zdrowia, generalow w okresie II Rzeczypospolitej - Jana Kollataja-Srzednickiego, lekarza, legionisty, pilsudczyka, szefa sanitarnego Dowodztwa Okregu Korpusu nr I w Warszawie(1924-1930), senatora RP, Komendanta Centrum Wyszkolenia Sanitarnego (1930-1939), Inspektora Sluzby Zdrowia Wojska Polskiego (1939). Syn powstanca styczniowego (1863 r.) urodzony w Penzie, absolwent Wydzialu Lekarskiego Uniwersytetu Moskiewskiego zaangazowany w pracy rewolucyjnej i niepodleglosciowej (czlonek PPS), jako pierwszy z rodziny zeslancow (Srzednickich) wrocil do Polski, podejmujac prace w Szpitalu Dzieciatka Jezus w Warszawie, nastepnie w Sanatorium dr. Kazimierza Dluskiego w Zakopanem. Od 1914 r. w Legionach Polskich m.in.: lekarz pulkowy 4 pulku piechoty Legionow, szef sanitarny III Brygady Legionow Polskich. Po `kryzysie przysiegi` internowany w Szczypiornie, wieziony w Havelbergu, Rastadt i Werl. Po powrocie do kraju: szef sanitarny Grupy gen. Roi, uczestnik walk o Lwow (1918 r.). W grudniu 1918 r. skierowany do pracy w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie, m. in.: szef Sekcji Personalnej, szef Wydzialu Sanitarnego, szef sluzby sanitarnej Dowodztwa Okregu Korpusu nr I w Warszawie. Awansowany na generala brygady z dniem 18 lutego 1930 r. zostal mianowany Komendantem Centrum Wyszkolenia Sanitarnego WP. Osoba o duzej aktywnosci spolecznej, m.in. organizator opieki nad weteranami powstania styczniowego, wiceprezes Klubu Lekarzy Polskich, prezes Zarzadu Popierania Budowy Publicznych Szkol Powszechnych, czlonek kolegium redakcyjnego miesiecznika `Lekarz Wojskowy`, Senator Rzeczypospolitej III Kadencji (1935 r.), wiceprzewodniczacy Sekcji Higieny Towarzystwa Przyjaciol Huculszczyzny, dzialacz Zwiazku Legionistow Polskich. Uczestnik wojny obronnej 1939 r., internowany w obozie Balatonboglar na Wegrzech. Nastepnie po zwolnieniu m.in.: przewodniczacy Sekcji Lekarzy Polskiego Czerwonego Krzyza na Wegrzech, kierownik Polsko-Wegierskiego Komitetu dla Spraw Uchodzcow, naczelny lekarz i szef sanitarny w Budapeszcie. Wspolorganizator przerzutu do Francji i na Bliski Wschod zolnierzy polskich.